Mooie anecdotes in Baracoa
Rond 18u halen we de auto op, plezant detail, heel de auto staat vol kleine blutskes en schrammen, no pasa nada, Un tigre tiene muchas rayas , una mas no pasa nada,grapt de verhuurder, een tijger heeft vele streepjes, 1tje meer of minder maakt niet uit, de verhuurder vertelt dat hij 1 maal in Europa is geweest, op de luchthaven van Madrid wist hij niet waar eerst kijken , na 100 pijltjes en schermen te volgen , stond er plots “neem de trein” hij in paniek naar de balie” ik heb geen ticket voor de trein” niet wetend dat het de trein van de luchthaven was, eens ingecheckt dacht hij dat alle vliegtuigen gingen botsen, zooooveeeel die opstijgen, in Baracoa land er 1tje per week! In madrid was hij ook volledig onder de indruk van de gps, een stem die de weg verteld?!?! Parkeersensoren???Een ipad in een restaurant als menukaart???? Een kind in een speelgoedwinkel! Allemaal dingen die wij als normaal beschouwen...Stof tot nadenken vind ik .. later parkeren we de auto in de straat van onze casa, een mevrouw wil voor 1cuc op de auto letten voor de nacht!Onvoorstelbaar!Carnaval in Baracoa is volop aan gang, praalwagens a la rio de janeiro paseren in de verte maar we hebben afgesproken met Nin, Veronique en Bertrand op het kerkplein, Roberto en Idalgo komen er ook bij, Roberto weet zoveel over Belgie, kent alle spelers van de nationale ploeg, Eddy Merckx,Tom Boonen,maar ook Kim Gevaert,Tia Hellebaut , onze politici enz, hij kent zelfs enkele woordjes nederlands,hij verteld dat hij een Begische vriend heeft die in Schoten woont, toeval wil dat wij de zoon van die persoon ook kennen, wat een kleine wereld, het verhaal is dat wanneer zijn vrouw zwanger stond te liften een belgisch koppel haar oppikte, er ontstond een vriendschap en de vrouw werd meter van zijn dochter, ondertussen 17 jaar oud, elk jaar bezochten ze elkaar en brachten kleren en spullen voor de familie maar de laatste 2 jaar is er bijna geen kontakt meer omdat het koppel in de 80 is, de dochter is zooo blij en vraagt of ze een kaart mag schrijven en wij ze willen bezorgen, tuurlijk willen we dat, sanderendaags komen Roberto en zen dochter Mariette afscheid nemen en heeft ze een mooie kaart geschreven , met haar email adres voor haar meter in Belgie, kippenvel en een emotioneel afscheid , nu maar hopen dat de mensen nog in goede gezondheid zijn....en we het meisje niet moeten teleurstellen...., weer vertrekken we met gemengde gevoelens en verwonderd over de levensvreugde van de cubaan,! De meesten doen zaken met de toeristen, koffers dragen, toeristen wegwijs maken, excursies organiseren.... om in het toerisme sneller geld te verdienen geven veel hun baan,carriere en idealen op... als men weet dat 1 op 5 cubanen afstudeerd als dokter ......en dit alles met hun altijd aanwezige glimlach , arm maar trots, goed gekleed en verzorgd zijn is een must hier, in geen enkel opzicht laten ze het hoofd hangen,Respect voor de swingende Caraibische levensstijl!!!
